Herstelgericht werken

Deze methodiek kan een zeer krachtige werkwijze zijn in het behalen van langdurig en stabiel resultaat in herstel. Ze is authentiek in die zin dat de zorgvrager degene is die de veranderingen teweegbrengt met de ondersteuning van een ervaringswerker/hulpverlener en naasten. Mensen worden empowerd om uit eigen (veer)kracht zelfreflectieve en effectieve beslissingen te nemen.

Herstelprocessen komen het best tot stand in een omgeving van trialoog waar zowel zorggebruiker, de naasten en hulpverleners (incl. ervaringswerker) in respectvol overleg gaan in het besef dat iedere bijdrage waardevol is.

Diagnosekennis:  ja/nee?

Ik pleit er persoonlijk voor om tijdens momenten waarbij hulpverleners (of anderen) in uw verhaal komen een goed gesprek te hebben over het waarom wel dan niet vermelden van uw/een diagnose. Tijdens heel wat professionele zorghandelingen is kennis van deze diagnose namelijk helemaal niet nodig. Diagnosekennis voelt bovendien (vanuit zorggebruikerperspectief) al te vaak aan als een niet-bevorderend gegeven tijdens hulpverlenercontact.
Veel rond dit thema staat nog in zijn kinderschoenen omdat deze essentiële zelfreflectieve houding nog niet bij alle zorgpartijen is doorgedrongen en dit wel een must blijkt te zijn. Hopelijk kan voor nu via communicatie duidelijk gemaakt worden waarom deze ‘diagnosestilte’ bestaat en ebt de noodzaak van deze overweging in de toekomst weg.

Zie ook rubrieken: ‘Ervaringsdeskundige in de GGZ‘ en ‘Familie-ervaringsdeskundigheid‘.