Ervaringsdeskundige in de ggz
Eerst en vooral wil ik benadrukken dat Ervaringswerker/Ervaringsdeskundigen allrounders zijn. Ze hebben niet alleen ervaring met thema’s rond geestelijke gezondheid maar vaak ook in combinatie met andere uitdagingen zoals armoede, verlies-en traumaverwerking, verslavingszorg etc.
Herstelondersteunende zorg in co-productie(samen)
Een Ervaringswerker zal ondersteunen in het zoeken naar jouw juiste herstelweg. Ze zal het werk niet voor jou doen, maar je empoweren (motiveren, inzicht geven,…) Dit betekent dat je vanuit je eigen kern en eigen kracht bouwt aan je leven en dit dus ook in de toekomst zal kunnen. Het is een uiterst respectvolle manier van werken die zal zorgen voor verbinding in je leven. Als je zelf jouw meerwaarde ziet, dan doet een ander dat ook!
Deze methodiek heet herstelgericht werken en ervaringswerkers streven naar een samenwerking tussen drie partijen (triade); de zorggebruiker, hun naasten (kunnen ook vrienden zijn) en hulpverleners (oa ervaringswerkers).
Ervaringsdeskundige versus Ervaringswerker
Er is af en toe discussie of nu ‘Ervaringsdeskundige’ of ‘Ervaringswerker’ de meest correcte term is?
Door verschillende middenveldorganisaties die nadenken over inhoudelijke thema’s rond geestelijke gezondheidszorg werd in 2019 (GPE) bepaald dat zij Ervaringswerkers mét een opleiding ‘Ervaringsdeskundig’ zullen noemen. Om deze administratieve reden, dat er soms duidelijke communicatie rond de nodige vaardigheden moet bestaan, sta ik achter deze regeling.
Het voelt echter nogal pretentieus om jezelf ‘deskundig’ te noemen. We kunnen misschien wel deskundig zijn in een aantal vaardigheden maar we kunnen eigenlijk niet zeggen dat we deskundig zijn in relatie tot een ander zijn verhaal…
Het is ook een mogelijke valkuil te denken dat je deskundig ben ten opzichte van begeleiding naar derden. Het kan het goed luisteren, respectvol handelen etc in de weg staan.
Daarom kies is er zelf voor om mij ‘Ervaringswerker’ te noemen ook al moet ik vaak administratief de term ‘Ervaringsdeskundige’ gebruiken.
Telkens een persoonlijk verhaal…
Mijn eerste en grootste uitdaging is het dagelijks leven… het is ook meteen mijn grootste vreugde want ik kan alles doen waar ik van hou! Aanvaarding is de sleutel geweest naar een weg vooruit en op die manier werk ik nu nog steeds dagelijks met mijn kwetsbaarheden maar ook met mijn capaciteiten en talenten. Zelfreflectie en zelfzorg zorgen ervoor dat ik uit herval blijf en een leven leid vol voldoening, weliswaar in een light-versie.
Mijn naasten (ouders en studievriendin) hebben een belangrijke rol gespeeld in mijn revalidatie. Ze waren/zijn essentieel in mijn herstel, ze zijn mijn grootste supporters. Ik weet dat ik mij zeer gelukkig mag prijzen met hen/hun begrip. Ervaringsdeskundigen begrijpen jou ook en kunnen je op jouw herstelweg ondersteunen.
Schaamte is misschien het enige overweldigende gevoel dat er bij je leeft maar onthou dat dit je overkomt en het niet een einde is maar het werken met iets nieuws. Onze samenleving is een moeilijke harde plaats op dit vlak maar wees niet te hard voor jezelf…
Hou de moed erin want veel mensen gingen jou succesvol voor in een vorm van herstel!